Kabocha (ook wel Japanse pompoen genoemd) is een middelgrote groene pompoen en leent zich erg goed voor een romige pompoensoep of Indiase curry. De pompoen is namelijk vrij zoet: je kan de smaak vergelijken met zoete aardappelen of zelfs een beetje met geroosterde kastanjes. Wat mij betreft een van de lekkerste versies!

Goed om te weten is dat de kabocha pompoen niet altijd verkrijgbaar is in Nederland. Je ziet 'm vooral weer opduiken in de herfst!

Pompoensoep van geroosterde kabocha

Dit vind ik zo'n fijn recept. De kabocha pompoen is, in tegenstelling tot de flespompoen, wat steviger en romiger. De schil is eetbaar van deze pompoen, dus dat maakt het koken weer iets makkelijker!

• 1 kabocha pompoen (van ongeveer 1,3 kilo)
• 1 grote ui
• 3 tenen knoflook
• 1 stuk gember (van ongeveer 3 cm)
• 1/2 tl komijnpoeder
• 600 ml groentebouillon
• 3 el gomasio (dit kun je kant-en-klaar kopen of zelf maken door geroosterd sesamzaad te mengen met grof zeezout)
• 1/4 bosje verse koriander

1. Verwarm de oven voor op 220 graden.

2. Je hoeft de pompoen niet te schillen. Snijd eventueel dikke knoesten of plekken weg. Snijd dan de kabocha pompoen in grote stukken en leg de stukken in een ovenschaal. Besprenkel met olijfolie en zout, zet vervolgens 25 minuten in de oven.

3. Hak ondertussen alvast de ui, knoflook en gember fijn.

4. Wanneer de pompoen bijna klaar is, zet je een soeppan op het vuur met een scheut olijfolie. Bak de ui, knoflook en gember kort aan. Voeg ook de komijnpoeder toe.

5. Doe dan de grote stukken pompoen erbij en de groentebouillon. Kook dit circa 15 minuten tot de pompoen helemaal zacht is.

6. Pureer de pompoensoep met een staafmixer en breng eventueel op smaak met versgemalen peper zout. Garneer met de gomasio en verse koriander.

Soep

Volgende keer zin in een ander soepje? Deze snelle broccolisoep met gorgonzola en cantharellen is heerlijk!

Deze citroen meringue taart is een heuse showsteler. Ik maakte 'm laatst voor moederdag en het was waanzinnig lekker: fris, romig en een brosse bodem. Lekker voor de zomerse dagen dus.

Het maken van de taart duurt best lang omdat het tussendoor lang in de ijskast moet. Daarom raad ik je aan om één dag van tevoren te beginnen en 'm last minute af te maken met de Swiss meringue.

Vind je deze taart wat te hoog gegrepen? Dan kun je ook voor deze frambozentaart gaan met banketbakkersroom. Ook enorm lekker in de zomer!

Let op: voor dit recept heb je een quichevorm (met een diameter van 20 centimeter) nodig met losse bodem en een crème brûlée brander.

Citroen meringue taart

Er zijn weinig desserts die zo’n showsteler zijn als deze klassieke citroen meringue taart. De combinatie van een knapperige korst, romige, zure citroenvulling en een luchtige, licht gezoete meringuetopping werken gewoon heel erg goed samen.

Voor de bodem

• 190 gr glutenvrije meel
• 2 gr xanthaangom (kun je weglaten als je meel met gluten gebruikt)
• 70 gr poedersuiker
• 1 snuf zout
• 110 gr koude ongezouten roomboter
• 2 eidooiers

Voor de vulling

• 4 eidooiers
• 60 gr kristalsuiker
• 2 2 citroenen (zest en sap )
• 110 gr ongezouten boter

Voor de Swiss meringue

• 3 eiwitten
• 90 gram suiker

1. We beginnen met het maken van de bodem. Doe de bloem, xanthaangom, poedersuiker, zout en roomboter in een keukenmixer en meng met een deeghaak.

2. Voeg vervolgens de eidooiers toe en kneed totdat het een samenhangend deeg wordt. Maak er een bal van, wikkel het in vershoudfolie en laat het een uur rusten in de koelkast.

3. Vet een quichevorm in met boter en bestuif met (glutenvrije) bloem. Bestuif ook je werkblad met bloem. Rol het deeg uit en leg het over de quichevorm, bij voorkeur als één plak deeg. Druk het lichtjes aan en snijd met een mes langs de bovenrand. Het overgebleven deeg kun je opeten 😉

4. Prik met een vork gaatjes in de bodem en zijkanten van de taart. Zet de quichevorm met het deeg een half uur in de vriezer.

5. Verwarm de oven voor op 175 graden Celsius. Haal de quichevorm uit de vriezer en plaats deze in de voorverwarmde oven. Bak gedurende 20 minuten, haal de taart eruit en laat afkoelen.

6. Terwijl de taart in de oven staat, kun je verdergaan met de vulling. Splits de eieren en bewaar de eiwitten voor de Swiss meringue. Doe de eidooiers in een steelpannetje samen met de kristalsuiker, het citroensap en de geraspte schil.

7. Zet het vuur aan en verwarm het mengsel tot het goed warm is (ongeveer 2 minuten). Voeg vervolgens de roomboter toe en blijf kloppen met een garde totdat het mengsel dikker wordt (ongeveer 7 minuten). Zeef het mengsel en giet het citroenmengsel vervolgens in de taartbodem. Laat het 4 uur opstijven in de koelkast.

8. Na 4 uur in de koelkast gaan we verder met de laatste stap: de Swiss meringue. Doe de eiwitten en de suiker in een kom en verwarm dit au bain-marie terwijl je de eiwitten lichtjes klopt met een garde. Stop zodra de suiker is gesmolten. Haal de kom van het vuur en klop het mengsel met een keukenmixer tot het glanzend en stevig is (ongeveer 4-5 minuten).

9. Spatel de Swiss meringue over de citroentaart en brand het lichtjes aan met een crème brûlée brander.
10. Tadaaaa: klaar is je citroen meringue taart!

Bakken

Frans

Als je weinig tijd hebt, maar wel indruk wilt maken, dan is tiradito met tijgermelk helemaal je ding. Je kunt voor tiradito meerdere soorten vis gebruiken zoals corvina, hamachi of zoals ik hier doe: zeebaars. Vraag aan je vishandel voor een gefileerde zeebaars met de huid eraf gehaald. Dan hoef je zelf bijna niets meer te doen.

Tiradito lijkt erg veel op ceviche, met een groot verschil. Ceviche laat je marineren in de tijgermelk, waardoor de vis licht gaart. Hierdoor krijg je ook een andere textuur van de vis. Met een tiradito giet je de tijgermelk - vlak voordat je de vis op tafel zet - over de zeebaars heen. Zo is er geen garing en blijft de vis nog zachter. Hierdoor ben ik meer fan van tiradito!

Nog inspiratie voor het hoofdgerecht nodig? Deze pasta met smokey aubergine is fantastisch lekker!

Tiradito met tijgermelk van ají amarillo

Tiradito is een gerecht dat zijn oorsprong vindt in Peru en het is een voorbeeld van de culturele fusie tussen de inheemse Peruaanse keuken en de Japanse culinaire tradities, beter bekend als de Nikkei-keuken.

Met tiradito worden dunne plakjes rauwe vis geserveerd, vergelijkbaar met sashimi, maar met een marinade die ingrediënten uit de Peruaanse keuken heeft, zoals gele of rode peper (ají amarillo of rocoto) en limoensap.

• 250 gr zeebaars
• 1/2 sjalot
• 1 el sezamzaad
• 1/4 bosje verse koriander (grofgehakt)
• 1/2 sinaasappel (alleen de rasp)

Voor de tijgermelk

• 1 el pasta van ají amarillo (dit is een Peruaanse gele peper)
• 1/2 sinaasappel (het sap)
• 2 el olijfolie
• 1/4 el vissaus
• 1 limoen (het sap)
• 5 gr gember (geraspt)
• 1/2 teen knoflook (geraspt)

1. We beginnen met de tijgermelk. Doe alle ingrediënten hiervoor in een kom en meng door elkaar.

2. Snijd de sjalot zeer dun over de lengte en rooster alvast het sesamzaad.

3. Snijd dan de zeebaars in dunne plakjes en leg op een bord.

4. Doe hier een paar eetlepels van de tijgermelk overheen en verdeel dan de fijngesneden sjalot, het sesamzaad, grofgehakte koriander en de rasp van de sinaasappel over het bord.

5. Dat is het: je tiradito met tijgermelk is klaar!

Voorgerecht

Peruaans

De Dolomieten liggen in het noorden van Italië en vormen een indrukwekkende bergketen. Alto Adige (Zuid-Tirol) is onderdeel van de Dolomieten en bestaat uit een divers landschap van ruige bergen, uitgestrekte bossen en groene weides. En natuurlijk: wijn! De regio is een mix van Italiaanse en Oostenrijkse invloeden en dat proef je ook terug in hun keuken. Denk aan zwaardere gerechten met veel speck, kaas en deeg. Glutenvrije opties zijn er genoeg, dus ga zéker even langs een pizzeria voor een heerlijke crispy pizza. 

Natuurpark Fanes-Sennes-Braies

Het natuurpark Fanes-Sennes-Braies is een van de grotere beschermde natuurgebieden in de Dolomieten. Het park biedt een breed scala aan wandelroutes, variërend van eenvoudige paden tot meer uitdagende hikes voor de ervaren wandelaar. Een populaire route is de tocht naar de Fanes Alm, een bergweide omringd door dramatische bergformaties. De biodiversiteit van het park is goed zichtbaar tijdens wandelingen door bossen, over plateaus en langs gletsjermeren. Het is een ideale plek voor iedereen die op zoek is naar rust en natuur.

Braiesmeer

Het Braiesmeer (Lago di Braies) is een van de bekendste meren in de Dolomieten en trekt jaarlijks veel bezoekers. Dit bergmeer ligt op een hoogte van 1.496 meter en staat bekend om zijn heldere water en omringende bergen. Je parkeert er makkelijk dichtbij en vanaf hier kun je mooie routes omhoog volgen, zoals naar de Kaseralm, een plek waar je wat lekkers kan eten en drinken. Als je met kids bent, kun je ook gewoon een makkelijk rondje om het meer lopen en daar een cappuccino drinken. 

Wijnhuizen in Alto Adige

Alto Adige staat ook bekend om zijn wijncultuur. De regio heeft een lange geschiedenis van wijnproductie, en de combinatie van het mediterrane klimaat en de hoogte van de wijngaarden zorgt voor unieke wijnen. Eén van de bekendste wijnhuizen in de regio is Alois Lageder. Dit familiebedrijf produceert al generaties lang hoogwaardige wijnen, waarbij duurzaamheid en biodynamische landbouw centraal staan. Bezoekers kunnen het wijnhuis Paradeis bezoeken voor een proeverij of lunch, wat ik echt helemaal kan aanraden.

Hotel Fameli

Een verblijf in de bergen combineren met een hotel waar je wellness hebt? Dat is echt de ultieme combinatie als je het mij vraagt. Ik sliep drie nachten bij Hotel Fameli, waar vandaan je veel uitdagende hikes kunt doen. In het hotel zijn er drie zwembaden en een flinke adult-only wellness. Je kunt hier de uitgebreide review lezen.

De laatste weken kom ik overal op het internet dezelfde video van gebrande sjalotboter (burnt shallot butter) tegen en het ziet er gruwelijk lekker uit. De maker van de video is de Britse chef Thomas Straker die sowieso veel fantastische kookvideo's maakt. Hieronder vind je zijn recept voor deze heerlijke boter.

Wil je meer smeersels op je borrelbord? Deze feta & macadamia dip is echt waanzin. Succes gegarandeerd.

Gebrande sjalotboter

Oh, wat houd ik van boter! Het liefst een knetterdikke laag op een lekker broodje, glas wijn erbij en ik ben helemaal in mijn element. Deze gebrande sjalotboter is zilt en zoetig, wat het enorm verslavend maakt.

• 100 gr roomboter (ongezouten)
• 5 sjalotten
• 3 verse takjes tijm

1. Haal de boter uit de ijskast en laat op kamertemperatuur komen.

2. Zet je oven op de hoogste grill-stand, bij mij is dat 240 graden. Leg de sjalotten met schil en al op een grillpan (die in de oven mag) en schuif ‘m in z’n geheel 30 minuten in de oven.

3. Haal voorzichtig de grillpan uit de oven en haal de (bloedhete) sjalot uit z’n schil. Gooi de schillen niet weg.

4. Gebruik dan een kleine hakmolen, doe hier de boter, de ongschilde sjalotten, geriste tijm en peper en zout in. Doe er ook een paar stukjes van de verbrande sjalotschil in.

5. Maal totdat er een consistente, romige boter is zonder stukjes. Proef nog even of ‘ie op smaak is en smeer de burnt shallot butter uit over een lekker stuk brood.